บุญของแบ๊งค์ ๒๐

บุญของแบ๊งค์ ๒๐

กาลครั้งหนึ่ง ในปัจจุบันกาลนี่เอง ธนบัตรแบ๊งค์ ๑๐๐๐ ได้ถูกพิมพ์ออกมาสู่ท้องตลาด
หลังจากนั้นก็ได้สถิตย์อยู่ในกระเป๋าของนักธุรกิจ ประชาชนผู้มีอันจะกินทั้งหลาย
ด้วยความภาคภูมิใจอย่างยิ่งจนอดเก็บไว้ไม่อยู่ แบ๊งค์ ๑๐๐๐ จึงพูดกับแบ๊งค์อื่นๆออกมาว่า

แบ๊งค์ ๑๐๐๐ : “นี่พวกเธอ ดูสิ ฉันได้เดินทางไปที่ต่างๆกับบรรดาเศรษฐีทั้งหลาย ฉันไปมาแล้วทั่วโลก ทั่วทุกทวีปก็ว่าได้”

แบ๊งค์ ๕๐๐ : จึงพูดว่า “เธอนี่โชคดีจังที่ได้เดินทางไปทั่วโลก แต่ฉันก็ได้เดินทางไปตามห้างสรรพสินค้า ทั้งขึ้นเหนือล่องใต้ทั่วประเทศเหมือนกันนะ”

แล้วแบ๊งค์ ๑๐๐๐ กับ แบ๊งค์ ๕๐๐ ก็หันมามอง แบ๊งค์ ๒๐ ซึ่งฟังอยู่อย่างสงบ
“แล้วเธอล่ะ แบ๊งค์ ๒๐ เธอไปไหนมาบ้าง เล่าให้พวกเราฟังหน่อยสิ”

แบ๊งค์ ๒๐ ที่ฟังอย่างเงียบๆ เมื่อถูกขะยั้นขะยอให้เล่า จึงพูดขึ้น

แบ๊งค์ ๒๐ : “ฉันไม่ค่อยมีโอกาสได้ไปเที่ยวต่างประเทศหรือตามห้างสรรพสินค้าหรอก ส่วนใหญ่ฉันจะอยู่ตามวัด เขาทำบุญวัด อยู่ในตู้บริจาค และติดอยู่ตามต้นกฐิน ถึงฉันจะไม่ใหญ่โตอะไร แต่งานบุญทุกงานก็มีพวกฉันมากที่สุดนะจะบอกให้”

 

 เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ...

คนเราเวลาใช้จ่ายเพื่อความสนุกสนานเพลิดเพลิน จ่ายเป็นพันเป็นหมื่นไม่มีความมัธยัสถุ์เสียดายเลย

แต่เวลาทำบุญกลับมัธยัสต์เหลือเกิน ทำแค่ ๒๐ บาทก็พอ 

 

 

 

 

 

CR:Forword mail