งูตัวหนึ่งเลื้อยเข้าไปในโรงไม้ มันไถลเลื้อยข้ามเลื่อยใบหนึ่ง มันเจ็บปวดมาก เลยหันหัวแว้งฉกกัดเลื่อย แต่กลับทำให้ปากมันมีแผลเหวอะโดยไม่ได้ยั้งคิด มันกลับเข้าใจว่า มันกำลังถูกจู่โจมโดยเลื่อย มันตัดสินใจ เลื้อยโอบรอบตัวเลื่อย แล้วจัดการรัดเจ้าเลื่อยอย่างเต็มกำลัง แต่สิ่งที่ได้ คือ มันกลับถูกเลื่อยฆ่ามันตายในที่สุด
:: ข้อคิด ::
ในบางครั้ง เราตอบโต้ความโกรธ ด้วยการคิดทำร้ายคนๆนั้น แต่เราไม่ได้ฉุกคิดเลยว่า ในที่สุดแล้ว เรากลับกำลังทำร้ายตัวเองอยู่
ในชีวิตจริง บางทีมันจะดีกว่า ถ้าเราไม่สนใจต่อสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น
ไม่สนใจคนพวกนั้น ไม่สนใจพฤติกรรมเหล่านั้น แม้แต่คำพูดของพวกเขา
ในบางครั้ง มันจะดีซะกว่า หากเราไม่โต้ตอบ เพราะมันอาจจะไม่ใช่แค่ ได้ผลลัพท์ที่เลวร้าย แต่อาจเป็นภัยที่ร้ายแรงขั้นถึงชีวิตกันเลยที่เดียว
อย่าปล่อยให้ความโกรธครอบงำชีวิตคุณ แต่กลับเป็นความรัก ที่อยู่เหนือทุกสิ่ง
จงยิ้มเข้าไว้ แผ่ความสุขในตัวคุณออกไป
นี่คือ กฎของธรรมชาติ
อาหารที่เรากิน จะถูกย่อยและถูกขับออกไปภายใน ๒๔ ชม. ไม่เช่นนั้น เราจะป่วย
น้ำที่เรากิน เข้าสู่ภายในร่างกาย และจะถูกขับออกมา ในอีก 4ชม. ไม่เช่นนั้น เราจะไม่สบาย
อากาศที่เราหายใจเข้าไป จะถูกดันออกมา ในเวลาแค่ 1 นาที ไม่เช่นนั้น เราก็จะตาย...
แล้วนับประสาอะไรกับอารมณ์ที่ไม่น่าพิศมัยต่างๆ เช่น ความโกรธ ความอาฆาตพยาบาท ความอิจฉาริษยา ความหวั่นไหวในจิตใจทั้งหลาย แต่เรากลับเก็บสิ่งพวกนี้ไว้กับเรา เป็นแรมเดือนแรมปี
หากอารมณ์แย่ๆทั้งหลายยังไม่ถูกกำจัดออกไปจากใจเรา มันก็จะกัดกร่อนจิตใจส่วนดี และทำให้ร่างกายนี้เจ็บป่วยตามไปด้วย
การมีสติ กลับมารู้สึกตัว ถือเป็นวิธีที่ไวและให้ผลลัพท์ที่ดีที่สุด ในการชนะอารมณ์ลบๆในจิตใจของเรา
The Serpent and the File (งูกับตะไบ)
A Serpent in the course of its wanderings
came into an armorer’s shop.
As he glidede over the floor
he felt his skin pricked by a file lying there.
In a rage
He turned round upon it
and tried to dart his fangsinto it,
but he could do no harm to heavy iron
and soon to give over his wrath
งูพิษตัวหนึ่ง ขณะเลื้อยไปตามสถานที่ต่างๆ
จนมันได้เข้าไปถึงโรงงานทำเสื้อเกราะแห่งหนึ่ง
ขณะที่มันเลื้อยไปตามพื้น
มันรู้สึกได้ว่าผิวหนังของมันถูกทิ่มแทงอยู่โดยตะไปอันหนึ่ง ซึ่งวางอยู่บนพื้น
ด้วยความโมโห
มันจึงเอาตัวรัดตะไบนั้น
และพยายามฉกกัดตะไบอันนั้น
แต่มันก็ไม่สามารถทำอันตรายต่อตะไบอันนั้นได้แม้แต่น้อย
ในที่สุดมันก็เลิกล้มความตั้งใจและจากไปในที่สุด
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ไม่มีประโชน์อันใดที่จะไปโกรธแค้นหรือทำลายสิ่งที่ไม่มีชีวิตหรือจิตใจ โกรธมากก็ยิ่งเจ็บตัวมาก
